Termin kulinarny à la marinière oznacza sposób przygotowania ryb, skorupiaków, a przede wszystkim małży, ugotowanych w białym winie, z cebulą (najczęściej szalotką). Wywar z gotowania rozprowadza się następnie w beurre manié. W wersji normandzkiej czy bretońskiej wino często jest zastępowane cydrem. Na północy Francji małże tradycyjnie (zapewne pod wpływem kuchni belgijskiej) podaje się z frytkami. Są to tzw. moules-frites.

Na gorące dni – chłodnik z porów i ziemniaków. Na chłodne – ciepła zupa-krem z porów i ziemniaków. Słynna vichyssoise narodziła się w 1917 roku w Nowym Jorku, a jej twórcą był Louis Diat, szef kuchni w hotelu Ritz-Carlton, urodzony i wychowany niedaleko Vichy. Wiele wskazuje na to, że pomimo francuskiej nazwy nie jest to jednak zupa francuska, a raczej zupa w stylu francuskim. W "Mastering the Art of French Cooking" Julia Child stwierdza stanowczo, że vichyssoise jest amerykańskim wynalazkiem opartym na podobnym przepisie Parmentiera pochodzącym z II połowy XVIII wieku.

Dawniej rolnicy wyruszali w pole, a clafoutis zapiekało się powoli w piecach. To deser wiejski wymyślony w regionie Limousin, który w XIX wieku rozpowszechnił się w całej Francji. Wg jednej z etymologii nazwa clafoutis pochodzi od oksytańskiego czasownika clafir, czyli wypełniać – bo też owocami wypełnia się naczynie do zapiekania i zalewa ciastem przypominającym naleśnikowe.