Ten prosty sposób podawania rzodkiewek – z masłem i solą albo tylko solą – bardzo lubią francuskie dzieci. Najlepiej sprawdzą się podłużne rzodkiewki, są łagodniejsze niż kuliste. A zamiast zwykłego masła można podać masło smakowe, beurre composé, wzbogacone dodatkiem przypraw czy różnych składników.
A było to tak. Pewna gospodyni z Nimes wpadła na pomysł, żeby zmielić w moździerzu mięso dorsza i wymieszała go (prowansalskie brander czyli „mieszać” dało początek nazwie) z oliwą aromatyzowaną ziołami z garigu. Tak według legendy narodził się przepis na potrawę, która stała się emblematem tutejszej kuchni.
Konfitury, galaretki, kirsche, rozmaite „wody życia” czy „kompoty”, strudle oraz tarty owocowe - ze śliwkami, rabarbarem, borówkami albo jabłkami - stanowią część kulinarnego DNA regionu i nie boją się konkurencji. Przykładem tradycyjna tarte aux pommes à l’alsacienne.
Bretońska wiejska terrina jest pur porc. Żadnych innych mięs w składzie poza wieprzowiną i żadnych przypraw poza solą i pieprzem. Jedyny smakowy dodatek to cebula. I co ważne: mięso powinno być grubo mielone.
Od około XVII wieku króliki są hodowane w różnych regionach Francji, ich mięso jest bardziej miękkie i delikatne niż ich dzikich kuzynów, których wciąż nie brakuje w zaroślach prowansalskiego departamentu Var. Aby wykonać ten przepis, wystarczy, że zaopatrzymy się w królicze mięso w sklepie.
ARCHIWUM
- 2022
- 2020
- 2019
- 2018
- 2017
- 2016
- 2015
- 2014
- 2013
