Pośród winorośli i kabaretów. Historia Montmartre’u na 2 tys. m².

Każdy, kto kocha wąskie uliczki wzgórza Montmartre’u, na mapie swojego paryskiego flanerowania powinien zaznaczyć to urocze, kameralne i całkowicie bezpretensjonalne muzeum. Zatopione w zieleni ogrodów Renoira, a od północnego zachodu przytulone do historycznej paryskiej winnicy, spoglądające w dół w stronę słynnego Au Lapin Agile, Muzeum Montmartre’u stanowi wręcz niezwykłą enklawę ciszy i spokoju. Nie do wiary, że tak niewielka odległość dzieli nas od tętniącego gwarem place du Tertre. Za bramą ulicy Cortot 12, Montmartre jest bardziej wyciszony, w skupieniu przygląda się swojej przeszłości i dziedzictwu w lustrze pamiątek z epoki.

Muzealne kolekcje przedstawiają życie codzienne i artystyczne dzielnicy między 1870 a 1914 rokiem. W ich skład wchodzą obrazy, plakaty, rysunki, stare ryciny, kartki pocztowe, litografie. Dowiadujemy się z nich, jak dawniej wyglądał Montmartre i jak zmieniał się przez dziesięciolecia, poznajemy jego mieszkańców i ich zawody, często już zapomniane, pracownie artystów, nocne życie kabaretów i artystycznej bohemy, słyszymy dźwięki kankana i oglądamy animacje filmowe. Ucztą dla oka jest obcowanie z dziełami Toulouse-Lautreca, Modiglianiego, Kupki, Steinleina, Utrillo czy Suzanne Valadon. Zbiory mieszczą się w murach siedemnastowiecznej kamienicy - Maison du Bel Air, najstarszego budynku na Montmartrze. Częścią muzeum jest także  pracownia-mieszkanie Suzanne Valadon przy ulicy Cortot 12. Malarka i modelka wielu malarzy: Toulouse-Lautreca, Renoira, Pierre’a Puvis de Chavannesa, przyjaciółka Degasa i Erika Satie, matka Maurice’a Utrillo, mieszkała tutaj w latach: 1898, 1912-1926. Przez kamienicę przy ulicy Cortot 12 przewinęło się także wielu innych artystów. Pracowali tu i mieszkali Auguste Renoir, Émile Bernard, fowiści Émile-Othon Friesz i Raoul Dufy, pisarze Leon Bloy i Pierre Reverdy.

Ule w ogrodzie przylegającym do muzeum i winnica. Na zdjęciu poniżej budynek, w którym mieściła się pracownia Suzanne Valadon. 

W latach 1875 -1877 mieszkał tutaj Renoir. Z tego okresu pochodzą jego dzieła: Bal au moulin de la galette (Muzeum d’Orsay), La Balançoire czy Ogród przy ulicy Cortot (Pittsburg, Carnegie Institute, Museum of Art). Na podstawie płócien Renoira odrestaurowano przylegające do muzeum ogrody. Ten zielony azyl tworzą drzewa owocowe, krzewy i kwiaty: hortensje, róże i przede wszystkim lilie. Cała powierzchnia muzeum i ogrodów liczy 2 tys. m².  W październiku br. muzeum powiększy się o kamienicę Demarne, w której - jak chce legenda - mieszkał Rosimond, aktor z trupy Moliera, a także ojciec Tanguy, słynny marszand impresjonistów.

Wnętrza muzeum. Wejście do Maison du Bel Air, najstarszego budynku na Montmartrze, w którym mieści się muzeum. Oczko wodne zrekonstruowane na podstawie obrazu Renoira.

Oprócz stałych kolekcji Muzeum Montmartre’u prezentowane są również wystawy czasowe, a także rozmaite okazjonalne animacje kulturalne, np. z okazji Święta Montmartre’u czy wielkanocnego polowania na jajka chasse aux oeufs.

Muzeum działa od 1960 roku, w 2003 roku zostało przyjęte do grupy Muzea Francji.

Wzgórze Montmartre z widokiem na Paryż w 1899 roku na obrazie Alfreda Renaudina (1866-1944).

Adres:

Musée de Montmartre et Jardins Renoir

12, rue Cortot - 75018 Paris

Strona internetowa:

http://www.museedemontmartre.fr

Dojazd:

Metro 12, 2 - Abbesses, Lamarck-Caulaincourt