Godny rywal antrykotu z Bercy. Oba były popularnym daniem targowym.

Położona na północnym wschodzie Paryża rzeźnia w la Villette była największą w stolicy. Początkowo zajmowała powierzchnię 39 hektarów, z biegiem czasu powiększyła się o kolejne 15. Jej budowa mieściła się w ramach planu przebudowy Paryża podjętych na zlecenie Napoleona III przez prefekta Haussmanna. Pozwolenie na budowę budynków i infrastruktury wydano w 1859 roku. Oficjalne otwarcie nastąpiło 21 października 1867 roku. Przez kilka dziesięcioleci to „miasto krwi” stanowiło największy rynek mięsny w Paryżu. W 1974 roku rzeźnię zamknięto i przeniesiono do nowo otwieranego centrum targowego w Rungis. Dziś na tym terenie mieści się Park La Villette.

Pracującym tu rzeźnikom - a było ich około 2 tysiące -  dopisywał humor i dobre czerstwe zdrowie (Fernand Bournon, Paris-Atlas, 1900). W przerwie obiadowej posilali się - podobnie jak handlarze i kupujący - w okolicznych restauracjach. Podawano w nich wiele dań, które nosiły topograficzną sygnaturkę „la Villette”. Jednym z nich był antrykot (entrecôte Villette) podawany obowiązkowo z pommes Pont-Neuf, czyli frytkami upieczonymi z ziemniaków pokrojonych na paski o szerokości 1 cm i długości 7 cm. Sprzedawano je po raz pierwszy na Pont-Neuf, stąd nazwa.

Składniki:

2 antrykoty (każdy po ok. 300 g)

5 szalotek, drobno posiekanych

120 g masła

1 łyżka stołowa posiekanej natki pietruszki

cytryna do skropienia antrykotów

sól i pieprz z młynka

Patelnię stawiamy na średni ogień i topimy na niej 50 g masła. Obsmażamy na nim antrykoty, najpierw minutę z jednej strony, a po odwróceniu na drugą stronę dostosowujemy czas smażenia do stopnia wysmażenia, jaki chcemy osiągnąć, po czym steki wykładamy na talerze, a z patelni usuwamy tłuszcz. Następnie topimy na niej pozostałe masło i szybko obsmażamy posiekane szalotki. Po 3 minutach smażenia wykładamy je na antrykoty i posypujemy posiekaną natką pietruszki. Skrapiamy kilkoma kroplami cytryny i przyprawiamy do smaku solą oraz pieprzem z młynka.