Słońce na talerzu.

Skromna żółta okładka z ubraną w tradycyjny strój Arlezjanką, która trzyma w ręku półmisek ryb i owoców morza, kryje nieprzecenione kulinarne skarby. Od ponad stu lat kolejne pokolenia kucharzy, gospodyń domowych i wszystkich zakochanych w pełnej słońca kuchni Prowansji znajdują w niej niewyczerpane źródło inspiracji. Lepszej syntezy tradycji kulinarnej południa Francji nie znajdziemy w żadnej z książek, które od tego czasu trafiły w obieg. Kucharka prowansalska Jeana Baptiste’a Reboula pozostaje dla nich najważniejszym punktem odniesienia.

Ta klasyczna książka kucharska stanowi niepowtarzalny fenomen księgarski. Od swego pierwszego - entuzjastycznie zresztą przyjętego - wydania w 1897 roku nie znika z półek księgarskich. Doczekała się więcej niż 24 wydań (tyle było do 1989 roku), niezmiennie w tej samej okładce i sprzedała w nakładzie ponad miliona egzemplarzy.

W książce znalazło się 1120 przepisów oraz menu na 365 dni w roku. Przepisy były efektem drobiazgowej kwerendy autora, Jeana Baptiste’a Reboula. Pochodzący z regionu Var kucharz zdobywający doświadczenie w restauracjach szwajcarskich był wielkim miłośnikiem rodzimej tradycji kulinarnej. W 1884 roku osiadł na stałe w Marsylii i 12 lat później w tutejszym wydawnictwie Tacussela wydał jedyną w swoim dorobku książkę, która zapewniła mu jednak pierwsze miejsce pośród autorów piszących o kuchni prowansalskiej, a dla wydawcy stała się prawdziwą żyłą złota.

Wielkim propagatorem dzieła Reboula był poeta Frédéric Mistral - bard Prowansji i laureat literackiej Nagrody Nobla za dzieło napisane w dialekcie prowansalskim, którego był wielkim krzewicielem. Za jego namową w siódmym wydaniu (i od tej pory we wszystkich następnych) Reboul obok francuskich nazw dań podał ich wersję prowansalską.