Mówią, że to wstęga przyjaźni… Danie convivial par excellence.

Potrawa bardziej smakuje, jeśli omaszczona jest smakowitą legendą. A zatem posłuchajcie: był rok 590 i trzech biskupów z diecezji Gévaudan (Mende), Rouergue (Rodez) i Auvergne (Saint-Flour) spotkało się na zarządzonym przez Grzegorza z Tours synodzie w miejscu pogranicznym dla wszystkich trzech diecezji. Posiłek, jaki spożyli, był złożony z pokarmów, które przynieśli ze sobą: jeden przyniósł ser, drugi chleb, a trzeci śmietanę. I tak miał powstać aligot, w którym chleb później zastąpiono ziemniakami. W XII wieku w Aubrac osiedlili się mnisi i zaczęli wytwarzać ser. A że miasto leżało na trasie św. Jakuba z Composteli do klasztoru często zaglądali pielgrzymi i znajdowali tu ciepłą strawę w postaci aliquid (dosł. z łac. - coś), prostego dania z chleba i sera, do którego wędrowcy dorzucili czosnek…

Aligot jest rustykalnym, domowym daniem z okolic Aubrac, którego popularność przekroczyła granice rodzinnego regionu w XX wieku wraz z falą opuszczających go młodych ludzi, którzy w poszukiwaniu pracy przenieśli się do Paryża. Pokrewnym daniem pirenejskim jest truffade, którą przyrządza się na bazie pokrojonych w plastry ziemniaków. Mieszkańcy regionu Aubrac podkreślają, że ciągnący się jak wstęga aligot wzmacnia więzy przyjaźni pomiędzy biesiadnikami i wyzwala ich serdeczność.

Składniki:

1 kg ziemniaków odmiany nadającej się do purée

 400 g sera tome fraîche

200 g crème fraîche

1-2 ząbki czosnku

 sól i pieprz

Obieramy ziemniaki i czosnek. Ziemniaki kroimy w grubą kostkę i gotujemy z czosnkiem przez 20 minut. W międzyczasie kroimy ser na cienkie plasterki.

Pod koniec gotowania usuwamy czosnek, a ziemniaki po odcedzeniu przepuszczamy przez praskę, dodając w razie potrzeby (aby uzyskać pożądaną konsystencję) nieco wody z gotowania. Następnie - na ogniu -  dodajemy śmietanę, sól oraz pieprz i mieszamy wszystko drewnianą łyżką. Wrzucamy ser i energicznie dalej mieszamy, aby dobrze napowietrzyć aligot, który ma się ciągnąć i tworzyć wstęgę przy podnoszeniu łyżki ku górze.

Przepis pochodzi ze strony www.aveyron.com