Z holenderskiej inspiracji.

TOUR DE FRANCE OD KUCHNI. Ponoć był ulubionym serem generała de Gaulle’a. Ten twardy, wytwarzany z pasteryzowanego mleka krowiego ser z Lille i okolic* nazywany jest także „kulą z Lille” i  „starym holendrem”. Jego początki sięgają XVII wieku, kiedy minister Colbert, prowadząc politykę merkantylizmu, zakazał importu zagranicznych serów i zarządził, by we francuskiej części Flandrii produkowano sery podobne do dotychczas sprowadzanych. Spokrewniony blisko z holenderskim edamem, mimolette odróżnia się od niego wykorzystaniem naturalnego barwnika annato, któremu zawdzięcza intensywną mandarynkową barwę oraz orzechowy posmak.

Nazwa pochodzi od słowa molle – miękki i odnosi się do wczesnego etapu dojrzewania sera, gdy jego skórka jest jeszcze miękka. Później twardnieje i staje się szorstka. Za jej szary kolor odpowiadają kultury rozkruszków serowych, czyli roztoczy. Mimolette dojrzewa od 6 do 24 miesięcy i jest konfekcjonowany w kolistych lekko spłaszczonych formach. W przeciwieństwie do edama nie pokrywa się go woskiem. Gomółka sera waży między 2,5 a 4 kg. 

Smak i konsystencja zależą od czasu dojrzewania. Jeune mimolette, czyli młody mimolette, dojrzewa przez 3 miesiące. Charakteryzuje się pół miękkim, elastycznym miąższem, natomiast w smaku jest łagodny, owocowy, z wyczuwalnymi nutami orzechów. Demi-vieille dojrzewa przez pół roku, a vieille przez rok. Są bardziej twarde i wyraziste w smaku, nawet lekko słone. Extra-vieille, leżakowany przez 24 miesiące, jest ostrzejszy w smaku, a strukturalnie - łamliwy i kruchy.

W kuchni wykorzystuje się go jako element deski serów, składnik sałatkach, dodatek do kanapek, kiszów, zapiekanek i tart na słono. Jako napoje polecane są wina typu porto, sauternes, banyuls i sancerre blanc oraz piwo.

* obecnie produkuje się go także w Normandii.