Z francuskich zdrojów.

 

Historia wody mineralnej we Francji wiąże swoje początki z powstawaniem uzdrowisk, których złoty wiek przypada na II połowę XIX wieku. Wiele z tych źródeł było jednak znanych i wykorzystywanych już w epoce Galów i Rzymian. Z końcem XIX wieku właściciele spa i kąpielisk termalnych zaczęli rezygnować z dotychczasowej działalności i skłaniać się ku butelkowaniu oraz sprzedaży wody do picia. Z tego czasu pochodzą pierwsze reklamy - urokliwe afisze w stylu belle époque.

 

Początkowo butelki były z kamionki, ale dość szybko, jeszcze w XIX wieku, pojawiły się szklane. Obecnie kładzie się nacisk na rozwiązania przyjazne środowisku i stosuje tworzywa odnawialne. Producenci deklarują też przywiązanie do idei ekologicznych i podejmują rozmaite inicjatywy na rzecz ochrony środowiska. Chętnie podkreślają, że eksploatacja źródeł ma charakter racjonalny i  zrównoważony i jest oparta na szacunku dla zasobów naturalnych. Obecnie we Francji sprzedaje się 82 rodzaje wód mineralnych.

 

Perrier - szampan pośród wód stołowych

 

Charakterystyka: woda mineralna naturalnie gazowana sprzedawana w charakterystycznej pękatej zielonej butelce wzorowanej na indyjskiej maczudze (przyrząd gimnastyczny, którym swoją kontuzję rehabilitował jeden z właścicieli źródła). Cechuje się wysoką zawartością wapnia.

 

Źródło bije w Vergèze odległym zaledwie o kilkanaście kilometrów od Nîmes (Langwedocja-Roussillon). Według legendy Hannibal, maszerując na podbój Rzymu, gasił w nim swoje pragnienie, a legioniści Juliusza Cezara zażywali regenerujących siły kąpieli. W 1863 roku na mocy dekretu wydanego przez Napoleona III źródło zaczęto wykorzystywać na potrzeby kuracjuszy. Początkowo nazywało się des Bouillens, nazwę Perrier otrzymało na początku XX wieku za sprawą nowego właściciela, angielskiego arystokraty sir Johna Harmswortha, który tym samym uczcił zasługi poprzedniego właściciela domeny, doktora Louisa-Eugéne Perrier. Harmsworth zdecydował się na zamknięcie działalności uzdrowiskowej, skupił się natomiast na produkcji wody mineralnej. Najpierw podbił rynek brytyjskich kolonii, potem Wielkiej Brytanii, włączając w to Pałac Buckingham, a następnie Francji.

 

Perrier jest liderem wśród francuskich wód gazowanych na świecie. Od 1978 roku jest oficjalnym sponsorem turnieju tenisowego Roland Garros w Paryżu. Limitowane serie butelek były inspirowane projektami m.in. Andy Warhola.

 

Roczna produkcja: miliard butelek

  

Vichy Célestins - niebiańska

 

Charakterystyka: woda naturalnie gazowana jednak ze stosunkowo niewielką zawartością dwutlenku węgla. Zawiera sód, wapń, fluor, potas i magnez.

 

Wypływa ze źródła Les Célestins w Vichy (Owernia). Jest najsłynniejszą z tutejszych wód mineralnych. Pozostałe nie są dziś butelkowane. Nazwa źródła pochodzi od klasztoru celestynów położonego w pobliżu, dziś już jednak nie istniejącego. Kuracje wodne w Vichy zostały dopuszczone dekretem cesarskim w 1861 roku. Cesarz Napoleon III i jego żona Eugenia chętnie przyjeżdżali do uzdrowiska, a w ślad za nimi do wód ściągali zamożni arystokraci i mieszczanie z Paryża i całej Francji. Jeszcze w 1939 roku woda mineralna z Vichy była wykorzystywana głównie w celach leczniczych i farmaceutycznych.

 

Roczna produkcja: 40 milionów butelek

 

Badoît - radość*

 

Charakterystyka: naturalnie gazowana, bogata w wapń, magnez i sód. Zrównoważona w smaku.

 

W 1778 roku Richard Martin de Laprade, lekarz króla Ludwika XVI badał wodę ze źródeł w Saint Galmier (Rodan-Alpy) i orzekł, iż pobudza ona apetyt, normuje trawienie i poprawia samopoczucie. Tutejsze zdroje, biorące swój początek 153 metry pod ziemią, znane były już w starożytności, o czym świadczą pozostałości rzymskich term oraz wzmianki w  źródłach pisanych tamtego czasu. Uważano nawet, że jeszcze przed Rzymianami ich wartość odkryli Galowie. W 1837 roku trzydziestosześcioletni Auguste Badoît bierze w dzierżawę źródło Fontfort, a w kolejnych latach kupuje inne źródła. W 1848 roku rezygnuje z działalności uzdrowiskowej i zaczyna butelkować wodę. I tak to się zaczęło.

 

Roczna produkcja: 300 milionów butelek

 

* hasło reklamowe Ya d’la joie dans Badoît z 1983 roku jest nawiązaniem do słynnej piosenki Charlesa Treneta Y’a d’la joie

 

 

 

Vittel - młodość ciała*

 

Charakterystyka: Woda mineralna niegazowana o znacznej zawartości magnezu.

 

W 1854 roku teren, na którym położone są źródła de Gérémoy (Vittel, Lotaryngia), kupił były polityk i adwokat Louis Bouloumié. Założył tu uzdrowisko, a potem rozlewnię wody mineralnej, którą aż do początku lat 90. XX wieku prowadziły trzy pokolenia jego potomków. Bouloumié, który w 1848 roku w wyborach prezydenckich poparł rywala Napoleona III, po przejęciu władzy przez tego ostatniego został wydalony z kraju. Spędził rok w Barcelonie, studiując nauki przyrodnicze, po czym z uwagi na zły stan jego zdrowia władze francuskie zezwoliły mu na powrót do kraju. Dolegliwości związane z  funkcjonowaniem nerek, wątroby i żołądka leczył z powodzeniem - pod policyjnym nadzorem - w Vittel, co doprowadziło do zakupu tutejszych źródeł. W latach 80. XX wieku przedsiębiorstwo uruchomiło linię kosmetyków do demakijażu opartych na wodzie zdrojowej, którą wprowadziło do sprzedaży we współpracy z L’Oréal. W 2008 roku marka Vittel została oficjalnym patronem Tour de France.

 

Roczna produkcja: 900 milionów butelek

 

* hasło użyte w reklamie z udziałem Davida Bowie, 2005

 

Hépar - wolność*

 

Charakterystyka: cechuje się najwyższą zawartością magnezu pośród wód niegazowanych, świetnie uzupełnia też niedobory wapnia.

 

Źródło Hépar, znane pod tą nazwą od 1930 roku, a wcześniej nazwane Słonym źródłem, bije w Wogezach trzy kilometry od miejscowości Vittel (Lotaryngia). Zostało odkryte w 1873 roku przez Louisa Bouloumié, właściciela źródeł de Gérémoy w tej samej miejscowości stąd też historia wody mineralnej hépar jest ściśle związana z historią marki Vittel. Przed wybuchem II wojny światowej twórcy reklam zalecali: Rano, na czczo, pijcie szklankę wody z Grande Source [woda vittel] na nerki albo pół szklanki ze źródła Hépar na wątrobę. Dziś woda ta jest zalecana w szczególności dla kobiet w ciąży i karmiących matek oraz osób starszych.

 

Roczna produkcja (łącznie z markami Vittel i Contrex): 2 miliardy butelek

 

* wolny duch w wolnym ciele - slogan reklamowy wody hépar

 

Evian - ze szczytów Alp

 

Charakterystyka: woda mineralna niegazowana o neutralnym pH i zrównoważonej zawartości minerałów. Przeznaczona do powszechnej konsumpcji, szczególnie zalecana kobietom w ciąży i karmiącym matkom oraz dzieciom.

 

W 1789 roku hrabia Jean-Charles de Laizer przybywa do Évian-les-Bains nad Jeziorem Lemańskim, by kurować chorą wątrobę i nerki, a przy okazji schronić się przed rewolucją (Górna Sabaudia została przyłączona do Francji dopiero w 1860 r.). Podczas spaceru napił się wody ze źródła św. Katarzyny, znajdującego się na terenie należącym do Gabriela Cachat. Kontynuując marsze w kolejnych dniach, gasił pragnienie wodą źródlaną, a jego zdrowie zaczęło się poprawiać, o czym nie omieszkał szeroko informować, skutkiem czego lekarze zaczęli zalecać chorym picie „tajemniczej” wody. Zachęcony narastającym rozgłosem pan Cachat w 1798 roku zaczął sprzedawać swoją wodę kuracjuszom, a następnie zbudował stację termalną. Pierwsza butelka wody evian ujrzała światło dzienne w 1826 roku. Dziś jest bardzo popularną wodą, znaną na całym świecie i uchodzącą za luksusową. Wraz z marką Vittel była wymieniana w Morderstwie w Orient Expressie Agathy Christie. Z końcem każdego roku lub z okazji specjalnych wydarzeń Evian wypuszcza specjalną limitowaną serię tworzoną przez wielkich kreatorów mody, którzy projektują specjalne butelki. W grupie zaproszonych do współpracy znaleźli się m.in. Christian Lacroix, Jean Paul Gaultier, Issey Miyake.

 

Roczna produkcja: 1,5 miliarda litrów

 

Volvic - siła wulkanu

 

Charakterystyka: woda mineralna o zrównoważonym składzie, polecana dla niemowląt, kobiet w ciąży, karmiących matek.

 

Źródło Clairvic bierze swój początek w głębi skał wulkanicznych w okolicy miasteczka Volvic (Owernia). W średniowieczu jego mieszkańcy, którzy wydobywali wulkanit wykorzystywany w budowach kościołów, warowni i zwykłych domów, pozyskiwali wodę ze źródła Saint Priest. W XIX wieku pojawił się problem z dostępnością wody przez cały rok, a jej zanieczyszczenia były odpowiedzialne za choroby, w tym epidemię polio. Zaczęto więc poszukiwać innych źródeł. W 1938 roku w sprzedaży pojawiły się pierwsze butelki wody pochodzącej z nowych ujęć. W 1961 roku odkryto źródło Clairvic, z którego obecnie pozyskuje się wodę mineralną.

      

Roczna produkcja: 1,2 miliarda butelek