Trochę słodkiej geometrii.

Ta historia rozpoczyna się we Włoszech. Jest przełom XVIII i XIX wieku, gdy pewna mieszczka z Nantes nazwiskiem Couët, z zawodu kantyniarka, trafia wraz z francuską armią do Włoch. Tam przypadkowo poznana Włoszka obdarowuje ją recepturą na włoskie cukierki, berlingozzo*. To dowód wdzięczności za otrzymaną jałmużnę. Pośród żołnierzy cukierki pani Couët stają się tak dalece popularne, że zostaje odznaczona medalem za przyczynienie się do poprawy morale cesarskiej armii. Po powrocie do Nantes – przemysł cukierniczy był tu bardzo rozwinięty, gdyż przywożono tutaj i rafinowano cukier z antylskich kolonii – sławetny przepis stał się swego rodzaju wianem, przekazywanym z matki na córkę. Pierwszą w kolejności była córka pani Couët, po mężu Dupont. Wyrabiane według przepisu matki cukierki zaczęła sprzedawać w przedsionku kamienicy, w której mieszkała. Córka pani Dupont po ślubie z panem Renaudineau otworzyła sklep przy rue de la Fosse i stworzyła markę À la renommée. Rodzinny interes kontynuowała później córka państwa Renaudineau, poślubiona panu Benardin. Na tym tradycja po kądzieli ustępuje miejsca tej po mieczu, bo począwszy od lat 60. XIX pojawiają się konkurenci w osobach panów Bonté, Bohu, Pinsona, Martela i Lemaître’a. Po okresie wielkiej prosperity w okresie międzywojennym w cukierkowym przemyśle w Nantes pojawia się kryzys, za który odpowiedzialne są zniszczenia wywołane w trakcie II wojny światowej. Obecnie wyrób berlingots odbywa się w fabryce przedsiębiorstwa Sweet Europa powstałego z początkiem XXI wieku w wyniku fuzji ostatnich confiseurs - Pinsona i Bonté. Produkcja odbywa się w Boufféré.

Początkowo berlingots z Nantes miały formę muszli ślimaka, dziś wytwarzane są w kilku smakach w kształcie nieregularnego czworościana. O starszeństwo rywalizują z berlingots de Carpentras. Są blisko spokrewnione z pirenejskimi berlingots de Cauterets – uważa się, iż te ostatnie powstały dzięki obecności kuracjuszy nantejskich, którzy często przyjeżdżali do tutejszego uzdrowiska. Inne znane we Francji cukierki tego typu wytwarza się w Nord-Pas-de-Calais – to berlingots de Berck.

* Według naszej wiedzy berlingozzo to nie cukierek, ale ciasto. Inne etymologie zakładają pochodzenie słowa berlingot od prowansalskiego berlingau – kostka albo słowa bergot, oznaczającego czepiec kobiet z Nantes, które sprzedawały te cukierki na ulicach miasta.