Spotkanie z Mistrzem. 

W tym roku zdmuchnął 90 świeczek na urodzinowym torcie. Jest najbardziej czczonym we Francji i na świecie szefem kuchni. Skarbem narodowym Francuzów i żywą legendą. Wywarł ogromny wpływ na kształt XX i XXI-wiecznej kuchni oraz gastronomii i ukształtował kilka pokoleń szefów kuchni. Po Escoffierze był pierwszym kucharzem, który osiągnął międzynarodowy rozgłos i do podobnej kariery otworzył drzwi wielu innym. Ktoś kiedyś powiedział, że Lyon to „takie miasto nieopodal restauracji Bocuse” i dziś nikt nie może wyobrazić sobie gastronomicznej stolicy Francji bez Paula Bocuse’a. Ma tu swoje Hale, a nieopodal dwie restauracje i most swojego imienia. 

„Kuchmistrz stulecia”, „papież francuskiej gastronomii” i „Szef stulecia” – w taki sposób utytułowali go redaktorzy przewodnika „Gault et Millau” oraz władze The Culinary Institut of America – urodził się 11 lutego 1926 w Collonges-au-Mont-d'Or, miejscowości położonej kilkanaście kilometrów na północ od Lyonu w rodzinie, w której zawód kucharza przechodził z ojca na syna od XVII wieku. Uczył się u najlepszych: matki Brazier, Fernanda Pointa i Paula Merciera. Razem z przyjaciółmi, braćmi Troisgros – Pierre’m i Jeanem – zainicjował ruch zwany nową kuchnią, nouvelle cuisine. Była to kulinarna rewolucja lat 70-tych – nowe dania były lekkie, delikatne, oparte na świeżych, sezonowo dostępnych poduktach, wydobywały naturalność smaku i przyciągały wzrok elegancką prezentacją.

W 1961 roku Paul Bocuse zdobył zaszczytny tytuł Meilleur ouvrier de France oraz pierwszą gwiazdkę Michelina. Cztery lata później czerwony przewodnik przyznał mu trzy gwiazdki i od tego czasu nie stracił ani jednej. Zasłynął m.in. takimi daniami jak zupa truflowa V.G.E (przepis z 1975 r. dedykowany prezydentowi Francji Valéry'emu Giscardowi d’Estaing), sałatka z homara z Maine à la française, przegrzebki w sosie beurre blanc podawane z pommes soufflées, labraks zapiekany w cieście i podawany w sosie choron. Za osiągnięcia zawodowe i promocję francuskiej gastronomii Paul Bocuse otrzymał dwa największe odznaczenia państwowe – Legię Honorową oraz Order Zasługi Narodowej (ma też na swym koncie Krzyż wojenny 1939-1945 przyznany za walkę w czasie II wojny światowej w szeregach I Dywizji Armii Wolnych Francuzów). Jest autorem licznych książek kucharskich, założycielem szkoły gastronomicznej – Institut Paul Bocuse oraz inicjatorem prestiżowej nagrody dla młodych kucharzy Bocuse d’Or, nazywanej gastronomicznym Noblem. Pod Lyonem w miejscowości Collonges-au-Mont-d'Or działają dwie restauracje Paula Bocuse'a: L’Auberge du Pont de Collonges (znana także pod nazwą Bocuse) oraz L'Abbaye de Collonges.

Wartość, którą cenię najbardziej

Tradycja

Co najbardziej cenię u przyjaciół

Lojalność

Ulubione zajęcie

Polowanie, gdy tylko stan zdrowia mi na to pozwala

Co byłoby moim największym nieszczęściem

Bez wątpienia utrata najbliższej osoby

Ulubiony kolor

Czarny

Ulubiony pisarz

Mam mało czasu na czytanie ale cenię książki Romaina Gary'ego

Ulubiony poeta

Żadnego nie znam osobiście, ale wymienię Victora Hugo

Ulubiony kompozytor

Johann Strauss (lubię Marsz Radetzky’ego)

Ulubiony malarz

Fernando Botero

Wady, które najczęściej wybaczam

Łakomstwo, o ile można je uznać za wadę

Czego nie cierpię ponad wszystko

Głupoty

Motto

Posiadać tyle, że jest się pewnym, że ma się wystarczająco.

Strona Paula Bocuse'a:

www.bocuse.fr

fot. © archiwum Paula Bocuse’a