Cytrynowe odświeżenie.

Lemoniada, czyli „woda cytrynowa”. W dawnym języku francuskim, a także w dialekcie prowansalskim, słowo lemon oznaczało cytrynę. Określano ją jako „wodę z Italii”, gdyż do Francji przywieźli ją i upowszechnili dworzanie Katarzyny Medycejskiej. Około 1630 rku zaczęto kandlować nią na ulicach Paryża. Zajmowali się tym limonadierzy – wytwórcy i sprzedawcy napojów, m.in. wina i kawy. Od 1676 roku byli zrzeszeni w korporację i otrzymali monopol na sprzedaż lemoniady, tracąc jednak prawa do sprzedaży alkoholu. Do wzrostu spożycia lemoniady – napoju już wtedy gazowanego – przyczyniła się epidemia cholery, jaka wybuchła w Paryżu w 1832 roku. Napoje gazowane uznano wówczas za bardziej bezpieczne dla zdrowia niż niegazowane. Ponadto władze publiczne zaczęły ją faworyzować także w kontekście walki z alkoholizmem.

Lorina jest jedną z najstarszych marek lemoniady we Francji. Przedsiębiorstwo powstało w 1895 roku w lotaryńskim miasteczku Munster. Założyciel, Victor Geyer, wykorzystywał regionalne, francuskie składniki: wodę ze źródła w Wogezach, cukier z rafinerii w Alzacji, cytryny z Lazurowego Wybrzeża. Nazwa Lorina pojawiła się dopiero w 1945 roku. Zaproponował ją syn Victora Geyera, z zawodu marynarz. Lorina była nazwą brytyjskiego statku pasażerskiego, który z początkiem II wojny światowej pomagał w ewakuacji wojsk z Dunkierki i w  1940 roku został zbombardowany przez Luftwaffe i w konsekwencji zatonął. Brzmienie nazwy statku kojarzyło się także z nazwą regionu, Lorraine (Lotaryngia), w którym działał zakład.

W 1995 roku Jean-Pierre Barjon, dyrektor generalny w jednej z filii Alstomu, przeczytał w artykule opublikowanym w „Libération”, że fabryce Loriny prowadzonej wówczas przez trzecie pokolenie rodziny Geyer – grozi zamknięcie z powodu braku następcy. Zafascynowany myślą o wyrobie tradycyjnej lemoniady, Barjon nabył zakład i w oparciu o oryginalną recepturę w 1997 roku wznowił produkcję, w błyskawicznym tempie zdobywając laury w nowojorskim konkursie NAFST Fancy Food Show. Firma liczyła wówczas 4 pracowników, a jej obrót wynosił 200 tysięcy euro. Dziś przedsiębiorstwo zatrudnia 100 osób, z czego 80 pracuje w nowo zbudowanej fabryce zlokalizowanej niedaleko starej hali produkcyjnej. Ma 35% udziału we francuskim rynku napojów odświeżających i obrót na poziomie 35 milionów euro, z czego połowa pochodzi z eksportu. Charakterystyczna szklana butelka z wygrawerowana nazwą i ceramicznym korkiem jest rozpoznawalna w prawie 40 krajach na całym świecie.