Żołnierze! Pamiętajcie, że czterdzieści wieków patrzy na was z wysokości tych pomników. Po przegranej bitwie u ujścia Nilu (1798) widok piramid nie był już tak miły Napoleonowi, za co odpokutować mieli serowarzy na francuskiej prowincji.

Oko: „suknia” szara, gdyż skórka została posypana węglem drzewnym. Nos: wyraźne aromaty poszycia leśnego oraz delikatne nuty kwiatowe. Język: smak orzechów i suszonych owoców. Dotyk: konsystencja zwarta, zewnętrze o nieregularnej grudkowatej powierzchni, środek gładki, jedwabisty. Tak odwołując się do czterech zmysłów można opisać valençay, ser wyrabiany z koziego niepasteryzowanego mleka w rejonie Berry i Centre-Val de Loire. Roczna produkcja oscyluje wokół 340 ton. Nazwa pochodzi od miejscowości uważanej za miejsce, w którym wymyślono recepturę. Kształt kojarzy się ze ściętą piramidą, jej podstawę stanowi kwadrat o boku 6-7 cm, tyle samo wynosi jego wysokość. Istnieje też wersja większa o 1-2 cm. Charakterystyczny kształt tłumaczą dwie konkurujące legendy. Według jednej to Talleyrand, który w 1803 roku nabył Château de Valençay, kazał uciąć szczyt, by widok piramidki nie przypomniał nieopatrznie Napoleonowi niedawnej porażki w Egipcie. Według drugiej strzelista forma sera miała odwzorowywać dzwonnicę kolegiaty Saint-Sylvain w Levroux. (Podobna legenda funkcjonuje w odniesieniu do pochodzącego również z tych stron podobnego formą sera pouligny-saint-pierre, co nieco umniejsza ich wiarygodność…). Nie ulega natomiast wątpliwości fakt wielkiej popularności sera valençay w strefie jego produkcji w końcu XIX wieku. Poświadczają to dokumenty z epoki oraz wydawane wtedy książki kucharskie. Forma, której zresztą zawdzięcza oboczną nazwę: piramidka, była źródłem inspiracji dla ówczesnych cukierników. Przykładem Puding à la Valençay czy Bombe Valençay opisane przez Urbaina Dubois oraz Favre’a. Od 1998 roku valençay jest objęty apelacjami AOC i AOP.