Podziemna świątynia Bachusa.

Muzeum Wina w Paryżu działa od 1984 roku i jest własnością towarzystwa bachicznego Conseil des Échansons de France promującego francuskie wina i sztukę winiarską. Mieści się w XV-wiecznych piwnicach, jedynej pozostałości po klasztorze zakonu minimitów zburzonym w czasie rewolucji. Na stokach wzgórza w Passy mnisi uprawiali winorośl i wytwarzali wino, lekki clairet, w którym szczególnie gustował Ludwik XIII. Piwnice, w których składowali wino, mają jednak swoją prehistorię – wcześniej były kamieniołomami, z których pozyskiwano wapień. W połowie XVII i w XVIII wieku te okolice znane były też z cenionych przez medyków wód mineralnych, do czego nawiązuje nazwa ulicy des Eaux, przy której znajduje się wejście do muzeum.

Na 800 m² zgromadzono ponad 2 000 eksponatów, które opowiadają o dwutysiącletniej tradycji winiarskiej Francji i wprowadzają w arkana zawodów winogrodników, wytwórców wina i enologów. Jest tu wszystko, czego rzemiosła te wymagają: narzędzia do uprawy i pielęgnacji winorośli, kosze do zbierania winogron, alembiki, prasy winiarskie, beczki i przyrządy bednarskie, urządzenia pomiarowe winoznawców, dzbany, gąsiory, kielichy i kieliszki, tasteviny, przebogata kolekcja korkociągów, z których najmniejszy jest widoczny tylko pod lupą, nie brak też przedmiotów liturgicznych, rzeźb patrona winiarzy św. Wincentego, a także współczesnych tematycznych paryskich pamiątek turystycznych. Stare, pokryte kurzem butelki (co ciekawe, aż do połowy XVII wieku wino przynoszono na stół w cynowych i glinianych karafkach lub dzbanach, szklane butelki nie były popularne, bo szkło łatwo się tłukło, a przy tym było kosztowne) przyciągają oko, ale jeszcze większe wrażenie wywiera pozbawiony nóżki kieliszek znaleziony w Pikardii, a pochodzący z IV wieku.

Najstarsze eksponaty mają rodowód antyczny. Pośrod nich znajdują się m.in. fragmenty glinianych dzbanów na wino z Egiptu, na których hieroglifami opisano zawartość: „rok piąty, łagodne wino”. Są datowane na lata 1306 - 1070 p.n.e. Wiele z eksponatów pochodzi z kultury gallorzymskiej, wiele z czasów Merowingów. Są cennym zapisem życia codziennego przodków dzisiejszych Francuzów, po których ci ostatni odziedziczyli miłość do wina. Większość zabytków pochodzi z wykopalisk prowadzonych w ostatnich stuleciach w różnych częściach i okolicach Paryża. Świetnym uzupełnieniem historycznej ekspozycji są sceny tworzone przez woskowe figury odtwarzające remuage, tj. odwracanie butelek szampana, nadanie crus przez bordoskich winiarzy, badania Ludwika Pasteura nad chorobami wina, prace w warsztacie bednarskim, degustację wina chambertin przez Napoleona (było to ulubione wino cesarza, pił je zmieszane z wodą nie tylko we Francji, ale też podczas wszelkich kampanii wojennych).

Muzeum utrwala nie tylko materialną kulturę związaną z winem. Tablice informacyjne i eksponaty opowiadają też historię bachicznej idei, pieśni biesiadnej nierozerwalnie związanej z francuskim ucztowaniem, kultu św. Wincentego, wątków bachicznych w literaturze. Olbrzymia jest też wartość edukacyjna informacji związanych z historią Lutecji, klasztoru minimów, winnic w Argenteuil czy Balzakiem mieszkającym przez kilka lat w położonym nieopodal domu. Wiedza, którą Muzeum gromadzi i dzieli się z 30 000 osób co roku odwiedzającymi jego piwnice, nie ma charakteru wyłącznie teoretycznego. Tutejsi enolodzy prowadzą kursy, konferencje i warsztaty. Przy Muzeum działa także restauracja, w której karcie znajduje się aż 300 win. Wizyta w Muzeum kończy się lampką wina.

Musée du vin

rue des Eaux, 5 square Charles Dickens

dojazd: metro - linia 6, stacja Passy, autobus – 72

http://www.museeduvinparis.com