Musztardy pana Bornibusa

Zanim skosztowałem i doceniłem smak musztardy pana Aleksandra Bornibusa, nad wszelkie inne przedkładałem aromatyzowane musztardy Maille’a i Bordina; gdy jednak w drodze pewnego przypadku poznałem ją, pojąłem, że pewnego dnia przewyższy je wszystkie – pisał w aneksie do słynnego Wielkiego słownika kulinarnego (1870) Aleksander Dumas. Był rok 1870, w prasie i w słownikach, m.in. Pierre’a Larousse’a, coraz częściej pojawiały się informacje na temat musztard z fabryki w dzielnicy paryskich Hal. Początkowo nazywała się Tuaillon et fils, od nazwiska założycieli. W 1860 roku zakład odkupił Aleksander Bornibus, urodzony w 1821 roku Verpillières-sur-Ource. Z zawodu był nauczycielem, przez wiele lat pracował w szkole w Pontoise, a później z bratem prowadził sklep z mlekiem i nabiałem w Paryżu. Wytwórnia musztard, którą szybko przemianował na Bornibus, była jego samodzielną inwestycją.

Okazało się, że prawie czterdziestoletni już wtedy Aleksander Bornibus ma żyłkę przedsiębiorcy. Chwalono go za wysoką jakość produktów oraz innowacyjność, dzięki czemu w ciągu kilku lat stał się jednym z potentatów na rynku musztard. Opatentował „metodę przesiewania gorczycy i innych substancji”. Dzięki dalekim podróżom opracował przepis na musztardę w pastylkach (wystarczyło zdrapać niewielką ilość i zwilżyć wodą, by otrzymać sos). Wynalazł słoik pneumatyczny, oczyszczacz ziaren i młynek do kawy. Musztardy Bornibusa były wielokrotnie nagradzane, tak we Francji jak za granicą. Pisano, że za jego sprawą przyprawa ta upowszechniła się we francuskich gospodarstwach domowych.

Innowacyjny przemysłowiec oraz jego synowie byli też nowatorami w zarządzaniu kapitałem ludzkim. Raz do roku pracownicy otrzymywali wolny dzień i na koszt firmy wyruszali za miasto świętować podczas uroczystego posiłku medale „które Bornibus otrzymał za produkty oraz narzędzia ich produkcji”. W parze z tym szły nowoczesne metody promocji: kolorowe ogłoszenia w pismach kulinarnych, jedne z pierwszych we Francji, film reklamowy wyreżyserowany przez Georgesa Mélièsa w 1900 roku, reklamy radiowe w wykonaniu aktorki Pauline Carton…

W 1931 roku po śmierci ostatniego z synów Bornibusa, firma staje się własnością rodziny Boubli. Jest w dobrej kondycji, jej produkty po II wojnie światowej z powodzeniem konkurują z musztardami Maille czy Amora. Kryzys nadchodzi w latach 90. XX wieku wraz z przejęciem zarządzania firmą przez nowych akcjonariuszy. Bilans sporządzony w 2012 roku okazuje się fatalny. W tym samym roku udziały odkupuje właściciel firmy Casimex Fine Foods, który podejmuje wszelkie starania, by marce szczycącej się prawie półtorawiekową tradycją przywrócić dawny blask. Obecnie w asortymencie firmy oprócz flagowych musztard znajdują się też majonezy i inne sosy (aïoli, tatarski, bearneński), pasty warzywne, oliwki, kapary, korniszony i inne warzywa konserwowe.

Strona producenta

http://www.bornibus.fr/