W przewodniku z początku XX wieku napisano o Noirmoutier, że swoim kształtem przypomina barani udziec… Baranów ani owiec nie chowa się na wyspie, ale miłośnicy dobrej kuchni będą usatysfakcjonowani. Ziemia daje tu wspaniałe warzywa, a woda cenną sól i bogactwo ryb oraz owoców morza.

Ziemniaki

Charlotte, esmeralda, annabelle, lady christl - takie wdzięczne żeńskie nazwy noszą… odmiany ziemniaków na wyspie Noirmoutier. Łagodny mikroklimat, piaszczyste gleby wzbogacone wodorostami oraz przesycone jodem powietrze sprzyjają uprawom i decydują o wyjątkowym smaku ziemniaków. Najsłynniejszą odmianą są bonnottes, jedne z droższych bo najwcześniejszych we Francji, a przywiezione tutaj w latach 20. XX wieku z Normandii. Zgodnie z tradycją sadzi się je ręcznie w dzień Chandeleur i zbiera z początkiem maja. Są naprawdę niewielkie i tym smaczniejsze. Co roku w pierwszą sobotę maja na wyspie odbywa się dedykowany im festyn.

Uprawy ziemniaków na większą skalę rozpoczęły się z końcem XIX wieku. Do tej pory uprawiano je tylko na użytek domowy, większą rolę odgrywały uprawy zboża. Ziarno mielono w młynach wiatrowych, z których do dziś przetrwało 24. Korzystali z nich nawet rolnicy z kontynentu. Dziś już nie pełnią tej funkcji, zaadaptowano je na potrzeby agroturystyki. Wzrósł natomiast areał upraw ziemniaków, które obejmują 550 ha pól na wyspie.  

Sól

Blisko jedną trzecią powierzchni wyspy zajmują oczka solne, dawne mokradła, z których pozyskuje się sól. Jest ich około 3 000. Dają pracę stu solarzom, którzy kontynuują tradycję rozpoczętą w VII wieku przez benedyktynów. Wszystkie czynności - nadzór przepływu morskiej wody wpuszczanej przez kanaliki do płytkich basenów, zagarnianie soli, przenoszenie jej na stoły do suszenia – są jak dawniej wykonywane ręcznie, a wiatr, słońce i deszcz niezmiennie decydują o jakości i ilości zbiorów. Solnicy z Noirmoutier pozyskują trzy rodzaje soli: grubą zwaną też szarą z racji zabarwienia, które nadaje jej gliniaste podłoże zbiorników, drobną (sel fin), pozyskiwaną przez rozdrobnienie grubych kryształków i delikatny, naturalnie biały, bo zbierany prosto z powierzchni wody, kwiat solny (fleur de sel), stanowiący niewielki procent całkowitej produkcji. Sól grubą wykorzystuje się do solenia wody do gotowania dań, peklowania oraz do zapiekania (dania zapiekane w soli). Drobna jest solą stołową, przeznaczaną do doprawiania dań. Kwiat solny, najbardziej wyrafinowana z soli, służy do ich eleganckiego wykończenia - szczypta do posypania mięsa, warzyw czy ryb tuż przed podaniem.

Ryby i owoce morza

Białe domy rybaków z kolorowymi okiennicami, drewniane pale obrośnięte omułkami, długie rzędy przymocowanych do morskiego dna stołów z workami, w których hoduje się ostrygi, gwarne porty rybackie… Krajobraz nie pozostawia wątpliwości, że Noirmoutier to wyspa rybaków i hodowców owoców morza. W wodach Atlantyku nie brakuje sardynek, mątew, langust, homarów, pająków morskich, krabów czy krewetek. Przez niewielki port Bonhomme rocznie przechodzi od 800 do 1000 ton ostryg. Głównym portem rybackim na wyspie jest L’Herbaudière, zajmuje on drugie miejsce we  Francji jeśli chodzi o połów soli. Oprócz tradycyjnych połowów albo hodowli popularne są także piesze połowy, pêche à pied – po odpływie na długich piaszczystych plażach, a także na słynnej zalewowej drodze Gois, morze zostawia małże Wenus, sercówki i pobrzeżki. Wtedy na trasę z wiadrami i specjalnym grabkami wyruszają zbieracze. Zbiory podlegają jednak ściśle wyznaczonym limitom.