Serce z sera.

Podczas wojny stuletniej młode Normandki miały obdarowywać angielskich wojaków serowymi sercami na znak swojej miłości. To neufchâtel miał godzić zwaśnione narody. Uchodzi za jeden z najstarszych normandzkich serów. Niektórzy uważają, że wytwarzano go już w XI wieku, jednak pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z lat 1543-1544 z rachunków opactwa Saint-Armand w Rouen. Przez długi czas był serem przeznaczonym do konsumpcji domowej, a jego sława nie wykraczała poza strzechy chat w okręgu Bray (okolice miejscowości Neufchâtel-en-Bray). Sytuacja zaczęła zmieniać się w XVIII wieku wraz z powiększeniem areału pastwisk i wzrostem hodowli bydła mlecznego. Kolejne stulecie okazało się złotym wiekiem dla wytwórców neufchâtela. Ich ser podbijał nie tylko paryskie stoły, ale odniósł także komercyjny sukces za granicą - eksportowano go do Belgii i Anglii, gdzie zapełniał półki Harrodsa.

XX wiek, zwłaszcza okres po II wojnie światowej, to lata głębokiego kryzysu i prób jego zażegnania. Przyczyną załamania produkcji i popularności stała się konkurencja ze strony nowych serów zbliżonych do neufchâtela, a produkowanych na skalę przemysłową i zmniejszenie liczby rolników serowarów, którzy woleli skoncentrować się na produkcji i sprzedaży mleka. W konsekwencji doszło do absurdalnej sytuacji - w połowie lat 60. Amerykanie z Międzynarodowej Federacji Mleczarskiej chcieli przejąć nazwę neufchâtel, czemu skutecznie przeciwstawił się syndykat normandzkich serowarów. Działania syndykatu doprowadziły do wpisania neufchâtela na listę produktów o chronionej nazwie pochodzenia.

Neufchâtel jest miękkim serem z porostem białej pleśni wytwarzanym z mleka krowiego. Dojrzewa krótko, już po 10 dniach trafia do sprzedaży, ale niektórzy fromagers affineurs uszlachetniają go przez trzy miesiące. Ma aksamitną, kruchą skórkę o grzybowym aromacie i lekko ziarnisty miąższ o mlecznym i słonawym smaku. Wiele osób rozpoznaje go po charakterystycznym kształcie serca, ale nie jest to jedyna forma. Istnieją też neufchâtele w kształcie koła, walca i kwadratu, samo zaś serce - co godzi w przytoczoną na początku legendę - jeszcze na początku XX wieku było formą rzadko spotykaną.