Białe złoto z południa Francji.

Camargue, położona w delcie Rodanu u jego ujścia do Morza Śródziemnego to kraina urzekających krajobrazów objętych programem Natura 2000, lagun, w których brodzą różowe flamingi, ryżowych poletek, czarnych byków, a także naturalnie białej soli. Latem, gdy wiatr ustaje, miliony kryształków soli osadzają się na powierzchni salin. Warzelnicy czekają na ten moment, by ręcznie zebrać ten dar natury – opis na etykiecie brzmi jak poezja. Sól z Camargue to produkt tradycyjny, silnie osadzony w historii regionu i w jego tradycji kulinarnej. Kuchnia Południa zna ją od dawna, gdyż tradycje warzelnicze sięgają tutaj czasów starożytnych. Położona w pobliżu miasteczka Aigues-Mortes (Martwe Wody) salina rozciąga się na długość 18 kilometrów i szerokość prawie 14 kilometrów. Przecina ją sieć 340 kilometrów dróg i dróżek, które biegną we wszystkie strony na obszarze prawie 10 tysięcy hektarów. Co roku w salinach w Aigues-Mortes pozyskuje się 450 tysięcy ton soli. W średniowieczu, gdy obowiązywał podatek solny, pracujący tu warzelnicy byli z niego zwolnieni. Ich praca w zasadzie nie uległa zmianie do dziś – w niełatwych warunkach klimatycznych (burze, upały, wiatr) jest nadal wykonywana ręcznie, i nadal z pokolenia na pokolenia przekazuje się tu wiedzę oraz umiejętności niezbędne do pozyskiwania białego złota, jak dawniej określano sól. Bez soli z Camargue trudno wyobrazić sobie słoneczną kuchnię Południa.