Restauracja Drouant – to tutaj co roku przyznaje się najsłynniejsze francuskie wyróżnienia literackie: Nagrodę Goncourtów i Nagrodę Renaudota.

 

Rue Gaillon, numer 16-18. Szacowna paryska restauracja Drouant. To tutaj, w zaciszu kameralnych sal na pierwszym piętrze, przy pięknie nakrytych stołach co roku przyznawane są dwa prestiżowe wyróżnienia: Nagroda Goncourtów oraz Nagroda Renaudota. Pierwsza od 1914 roku (wcześniej, od 1903 roku przyznawano ją w innym miejscu), a druga od 1926 – obie nierozerwalnie z sobą powiązane, gdyż są ogłaszane w tym samym miejscu i czasie. Co roku w pierwszych dniach listopada przed restauracją tłum dziennikarzy czeka na werdykt.

 

Nagroda Goncourtów

 

Nagroda Goncourtów jest przyznawana za najlepszą powieść wydaną w bieżącym roku, ale istnieją też cztery inne jej warianty – za debiut powieściowy, opowiadanie, biografię i poezję. Honorarium, które otrzymuje laureat, jest symboliczne. Wynosi zaledwie 10 euro (wcześniej 50 franków). Czek o tej wartości jest jednak wyjątkowy – można go otrzymać tylko raz, bo tylko raz można zostać laureatem nagrody. Skład jury jest dziesięcioosobowy – stąd popularna nazwa tego grona les Dix, Dziesięciu. Od 2002 roku komisji przewodzi Edmonde Charles-Roux.

 

Nagroda Renaudota

 

Została ustanowiona niemalże przez przypadek, wskutek niecierpliwości dziesięciu krytyków literackich oczekujących na werdykt sędziów Nagrody Goncourtów. Spontaniczna inicjatywa natychmiast przekształciła się w doroczne wydarzenie literackie. Tym samym, od 1926 roku, wyczekujący decyzji swoich „Goncourtowskich” kolegów sędziowie przyznają Nagrodę Renaudota i na wszelki wypadek – gdyby miało się okazać, że ich wybór pokrywa się z decyzją kapituły Nagrody Goncourtów – mają w zanadrzu alternatywnego zwycięzcę. W obecnym składzie jury są m.in. Jean-Marie Gustave Le Clézio oraz Frédéric Beigbeder. Przyglądając się historii tej nagrody, w gronie wyróżnionych znajdziemy m.in. Louisa-Ferdinanda Céline'a (Podróż do kresu nocy, 1932) czy Louisa Aragona (Piękne dzielnice, 1936).

 

Restauracja Drouant

 

W 1880 roku Alzatczyk Charles Drouant otwiera na place Gallion „bar tabac”. Jego specjalnością szybko stają świeże ostrygi, które raz w tygodniu dostarcza mu z Bretanii brat. Dzielnica się rozbudowuje, a zakład Drouanta zmienia się w bistro uczęszczane chętnie przez Renoira, Rodina, Pisarro i innych artystów. 31 października 1914 roku siedemdziesiąte drugie zgromadzenie sędziów tworzących Akademię Goncourtów odbywa się w restauracji Drouant. Od 2006 roku właścicielem restauracji jest pochodzący z Alzacji Antoine Westermann. Przed objęciem tej funkcji był szefem trzygwiazdkowej restauracji w Strasburgu, doradcą kulinarnym w Portugalii, Stanach Zjednoczonych i w Luksemburgu. Jego motto: Jako kucharz nie staram się zaskakiwać, chcę dostarczać emocji.

 

Salon Renaudota – maleńka, licząca zaledwie 15m², sala utrzymana w jasnej, pastelowej kolorystyce.

 

 

 

Na ścianie m.in. rękopis Teofrasta Renaudota, żyjącego na przełomie XVI i XVII wieku francuskiego lekarza i założyciela pierwszej francuskiej gazety, który patronuje nagrodzie. 

 

 

 

Wychodząc z pomieszczenia, znajdujemy się w wąskim korytarzyku, skąd tylko kilkanaście kroków dzieli nas od salonu Goncourtów.

 

 

 

Sala jest niewielka, choć większa niż poprzednia, owalna, z elegancką boazerią na ścianach, a miejsce centralne zajmuje okrągły stół, przy którym zasiadają sędziowie.

 

 

 

Na oparciach krzeseł przymocowano mosiężne tabliczki z nazwiskami sędziów.

 

 

 

Na ścianach i w gablotach możemy dostrzec wiele pamiątek związanych z historią nagrody.

 

 

Elegancko i stylowo. Restauracja Drouant.

 

 

 

Drouant

16-18 place Gallion, Paryż

metro Opéra