16 listopada 2010 roku posiłek gastronomiczny Francuzów został wpisany na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO.

Posiłek gastronomiczny Francuzów to zwyczajowa społeczna praktyka, która ma na celu celebrowanie ważnych momentów życia jednostek i grup, takich jak narodziny, śluby, urodziny, rocznice, osiągnięcia, spotkania. Jest to posiłek świąteczny, w którym ludzie spotykają się, by wspólnie cieszyć się sztuką dobrego stołu. Główny akcent pada tu na bycie razem, przyjemność smaku i harmonię między ludźmi a płodami natury. Ważnym elementem jest uważna i staranna selekcja dań spośród stale rosnącego repertuaru przepisów; zakup dobrych, najlepiej pochodzących z lokalnych upraw produktów, których smaki harmonijnie się łączą, mariaż jedzenia i wina, piękne nakrycie stołu, specyficzne zachowania podczas konsumpcji, jak wąchanie i próbowanie podawanych dań. Posiłek gastronomiczny musi przebiegać według ustalonego schematu: zaczyna się aperitifem (napoje podawane przed posiłkiem) i kończy digestif, a pomiędzy nimi mieszczą się przynajmniej cztery następujące po sobie dania, czyli wstęp, ryby i/albo danie mięsne z warzywami, sery i deser. Jednostki zwane gastronomami posiadają pogłębioną wiedzę dotyczącą tradycji i przechowują jej pamięć, kultywują rytuały i w ten sposób wzmacniają ich ustny lub/i pisany przekaz w szczególności kierowany do młodszych pokoleń. Posiłek gastronomiczny spaja koła rodzinne i kręgi przyjaciół, a uogólniając, wzmacnia więzi społeczne.

W decyzji Komisja stwierdziła, że posiłek gastronomiczny Francuzów spełnia następujące kryteria kwalifikujące go do znalezienia się na Liście Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości:

1. Gastronomiczny posiłek Francuzów pełni czynną socjalizacyjną funkcję w społeczeństwie, a jego tradycja jest przekazywana z pokolenia na pokolenia jako istotna składowa tożsamości zbiorowej;

2. Jako katalizator wzajemnego szacunku oraz międzykulturowego dialogu może przyczynić się do większej widoczności niematerialnego dziedzictwa kulturowego;

3. Środki ochrony odzwierciedlają zaangażowanie społeczeństwa, francuskich władz oraz organizacji pozarządowych do wzmocnienia jego przekazu, w szczególności poprzez system edukacyjny, tworzenie korzystnych warunków dla badań i promocji;

4. Przedstawienie kandydatury poprzedziło czynne i głębokie zaangażowanie społeczeństwa w całym kraju, spotkania, debaty, badania sondażowe, przy uprzednim dobrowolnym oraz świadomym przyzwoleniu ze strony licznych instytucji i stowarzyszeń.

Źródła:

http://www.unesco.org/culture/ich/index.php?lg=fr&pg=00011&RL=00437