Muzyczna podróż w czasy Ronsarda i Rabelais'go. Paryska ulica i targ w pieśni renesanowego kompozytora.

Clément Janequin (ur. ok. 1485, Châtellerault – zm. 1558, Paryż) był mistrzem XVI-wiecznej muzyki polifonicznej. Domniemany uczeń Josquina des Prés jest uważany za prekursora muzyki programowej, a nawet bruityzmu. Był księdzem ale w jego dorobku więcej jest kompozycji świeckich niż liturgicznych. Jako artysta został doceniony za życia; do fortuny jednak nie doszedł, mimo że miał możnych i wpływowych protektorów: biskupów, książęta i króla. Pędził żywot wagabundy – urodził się pod Poitiers, pracował w Bordeaux oraz rozlicznych miastach i miasteczkach Akwitanii, a potem przez Auch i Angers trafił do Paryża.

Krzyki Paryża, podobnie jak La Guerre, Le Chant des oiseaux, La Chasse, La Rossignol, L'Alouette czy Le Caquet des femmes, powstały w czasie największego rozkwitu chanson française i są przykładem chanson descriptive, pieśni ilustracyjno-programowej. Tę kompozycję charakteryzuje sylabiczna deklamacja, wyrazisty  rytm, onomatopeiczność. W poprzednich utworach Janequina słyszymy śpiew ptaków, odgłosy polowania, jęki rannych na polu bitewnym. Radosne i pełne humoru Krzyki Paryża przenoszą nas na gwarną ulicę dawnego Paryża. Wchodzimy pomiędzy zachwalających swe towary przekupniów, nim jeden głos zamilknie już inny zaczyna zachwalać swój towar. Jakże realistyczne...

Voulez ouir les cris de Paris (Les Cris de Paris) są jednym z utworów wydanych na płycie Les Cris de Paris: Chansons de Janequin & Sermisy. Harmonia Mundi, 2005.