Kucharz, który miał być rockmanem.

Czasem kucharzem zostaje się przypadkowo. To historia Guy Martina. Choć jednym z jego pierwszych zatrudnień była praca w pizzerii, jako nastolatek wiązał swą przyszłość raczej z gitarą niż z patelnią. Chciał być muzykiem rockowym, jego kariera potoczyła się jednak w zupełnie odmiennym kierunku. Wszystko za sprawą jednej książki. Pewnego dnia w ręce Guy Martina wpadło opasłe tomiszcze Ali Baby, czyli Henryka Babińskiego. Gastronomia praktyczna zawierała prawie 5 tysięcy przepisów i była dla jej nowego czytelnika prawdziwym objawieniem. Co wieczór wertował jej strony i eksperymentował z przepisami. Wkrótce podjął pracę w restauracji w Annency, a później związał się z siecią Relais & Châteaux. W wieku 26 lat ten samouk został szefem kuchni w Château de Divonne. Tu w 1985 roku otrzymał pierwszą gwiazdkę od Michelina.

W 1991 roku rozpoczął pracę w renomowanej paryskiej restauracji Grand Véfour, która wówczas należała do rodziny Tattinger, a jej poprzednim właścicielem był słynny kucharz, Raymond Olivier, wielki kulinarny talent i pierwszy we Francji szef kuchni robiący karierę w telewizji. Idąc śladami wielkiego poprzednika, Guy Martin zdobywa kolejno drugą i trzecią gwiazdkę Michelina, zostaje wybrany Szefem Roku przez „Gault et Millau” (1999)  oraz „Guide Pudlowski” (1995). W Japonii i w Szwajcarii otrzymuje tytuł Szefa XXI wieku. Równolegle rozwija się jego kariera restauratora (kupuje Grand Véfour w 2011 roku i zakłada własną restaurację oraz atelier), prezentera telewizyjnego (prowadzi program Épicerie Fine w TV5, w którym odkrywa lokalne, sezonowe produkty i prezentuje ich producentów) i autora książek kucharskich.

Guy Martin współpracuje też  z wieloma znanymi markami. Dla Air France opracował menu dla pasażerów pierwszej klasy, dla Monoprix serię dedykowanych przepisów kulinarnych, z właścicielami perfumerii Guerlain otworzył restaurację Le 68. Był też konsultantem normandzkiej Mère Poulard. Jest kawalerem Orderu Sztuki i Literatury oraz kawalerem i oficerem Legii Honorowej.

Jako jedno z głównych źródeł inspiracji podaje malarstwo.

Cnota, którą najbardziej cenię

Mądrość

Co najbardziej cenię u ludzi

Uczciwość

Moja główna wada

Impulsywność

Ulubione zajęcie

Gotowanie, jazda konna, zwiedzanie muzeów

Marzenie o szczęściu

Chciałbym, żeby ludzie rozumieli się i w spokoju akceptowali dzielące ich różnice, by szanowali się nawzajem.

Co byłoby moim największym nieszczęściem?

Utrata rodziny.

Kraj, w którym chciałbym mieszkać

Włochy

Ulubiony kompozytor 

Mozart, Jarre, Saint-Säens, Beethoven, Glenn Gould, Offenbach

Ulubiony malarz

Rothko, Schiele, malarze włoskiego renesansu, Française Pétrovitch

Postać historyczna, którą najbardziej pogardzam

Hitler i wszyscy inni despoci

Moja dewiza

Żyj swoim życiem.

fot. Michel Langot

Przeczytaj też:

Grand Véfour

Gastronomia praktyczna Ali Baby