Tarta na przystawkę.

Do Europy przywieźli je z Peru w XVI wieku Hiszpanie. Pomidory. Przez długi czas uważano je za trujące i stosowano jako rośliny ozdobne. Dopiero w XVIII wieku przekonano się do ich wartości odżywczych. Wtedy z wolna zaczęły je przyswajać sobie kuchnie Italii, południa Francji i Korsyki. W regionie paryskim i na północy kraju pojawiły się po 1790 roku. Aleksander Grimod de La Reynière w 1803 roku pisze w Almanachu smakoszy: „To warzywo lub owoc, jak się go określa, pochodzące z Hiszpanii, a następnie zaprowadzone w Langwedocji i Prowansji, jeszcze  piętnaście lat temu było w Paryżu niemal całkowicie nieznane. Dopiero napływ ludzi z Południa, których rewolucja przyciągnęła  do stolicy (gdzie prawie wszyscy zbili majątek ponieważ wzajemnie się wspierali i zawsze działali wspólnie), przyczynił się do upowszechnienia pomidorów. Początkowo bardzo drogie, z czasem spowszedniały, a w roku, który właśnie się skończył, widziano je w Halach w wielkich koszach, podczas gdy wcześniej sprzedawano je wyłącznie u Maniveaux”. My dziś sięgamy po pomidorki koktajlowe i proponujemy tartę tatin, która będzie świetną przystawką.

Składniki:          

500 g pomidorków                         

2 łyżki stołowe oliwy

1 łyżka cukru trzcinowego

1 łyżka octu balsamicznego

3-4 gałązki świeżego tymianku

rulon ciasta francuskiego      

sól, pieprz

Piekarnik nagrzewamy do 180˚C. Na patelni podgrzewamy oliwę, wrzucamy wymyte i osuszone pomidorki oraz tymianek. Smażymy na dość mocnym ogniu, co jakiś czas wstrząsając patelnią. Po kilku minutach dodajemy cukier trzcinowy oraz ocet balsamiczny. Mieszamy i smażymy 10-15 minut (jeśli będzie dużo płynu, wydłużamy czas smażenia), co jakiś mieszając. Wycinamy koło w cieście francuskim o średnicy patelni i nakładamy na pomidorki, dociskając brzegi ciasta do brzegów patelni. W kilku miejscach nakłuwamy wykałaczką, by nadmiar wilgoci wyparowywał w  trakcie pieczenia. Pieczemy przez 30 minut.