Wizytówka Normandii i Bretanii. Może więc zaskoczyć fakt, że jabłecznik jest produkowany także w innych regionach Francji.

Ten sfermentowany sok jabłkowy świetnie sprawdza się jako napój odświeżający latem, przez cały rok jako akompaniament do wielu dań lub ich składnik, a podczas wielu świąt jest tradycyjnym trunkiem. Łagodny cydr (doux) najlepiej towarzyszy deserom i słodkim naleśnikom, wytrawny (brut) – naleśnikom na słono, owocom morza, tuńczykowi, kiełbasom. Cydr jest bazą popularnego aperitifu – wymieszany z crème de cassis daje bretońską lub normandzką odmianę kiru, tzw. kir breton lub kir normand.

Znany w państwie Franków już za czasów karolińskich, w Normandii i Bretanii upowszechnił się w XII wieku. Podczas wojny stuletniej cydr normandzki był wysoko opodatkowany, co naturalną koleją rzeczy nie sprzyjało jego popularyzacji. Sytuacja zmieniła się na lepsze w kolejnych stuleciach. Gdy w 1532 roku król Franciszek I objeżdżał Normandię, zamówił kilka beczek jabłecznika. Pół wieku później Julien le Paulmier, lekarz Karola IX napisał traktat De Vino et Pomaceo, i choć wynikało z niego, że cydr piją stany uprzywilejowane, pospólstwo zaś raczy się piwem, traktat wydatnie przyczynił się do popularyzacji cydru także w innych częściach Francji.

Dziś palmę pierwszeństwa w produkcji cydru dzierżą Normandia i Bretania, ale swoje odmiany proponują także Kraj Loary, Pikardia, Ile-de-France, Sabaudia i Kraj Basków. W całej Francji działa 500 producentów cydru, którzy w sumie wytwarzają 100 milionów litrów tego napoju.

Polecamy także:

W krainie kwitnących jabłoni... W Normandii (1)
W krainie kwitnących jabłoni... W Normandii (2)