Dobry ocet, jak dobre wino, starzejąc się, nabiera smaku i jakości. Ocet z Orleanu, najbardziej klasyczny z francuskich octów, jest tego najlepszym przykładem. Już od średniowiecza Orlean (Centre) słynie z produkcji octu. Zawdzięcza to swojemu położeniu. Usytuowany nad Loarą był ważnym portem. Rzeką spławiano wina z Turenii i Andegawenii do Paryża. W trakcie przewozu często się psuły i wyładowywano je w Orleanie. Etymologicznie ocet, vinaigre to właśnie kwaśne wino, vin aigre.
Piękna jasna barwa, gładka konsystencja i słodycz o kwiatowym posmaku to główne walory miodu z Gâtinais. Niezwykle ceniony w XIX wieku – był podówczas miodem numer jeden w Paryżu – dziś już nie cieszy się takim popytem, ale nadal jest znany i wykorzystywany nie tylko w bezpośredniej konsumpcji, ale także jako składnik pierników, cukierków oraz piwa produkowanego w tym rejonie.
Od 1632 roku pojawiała się na stołach francuskich monarchów. Brillat-Savarin mawiał o niej: musztarda smakoszy. Musztarda z Meaux® Pommery® oraz ser brie to dwie kulinarne sławy okolic Meaux (Île-de-France), znane na całym świecie.
Najstarsze francuskie cukierki. Owiane aurą tajemnicy bo receptura była sekretna i starannie chroniona przez mniszki. Historia sucres d’orge des religieuses de Moret zaczęła się w roku 1638, a ważną rolę odegrali w niej królowie Ludwik XIV i XV, Napoleon Bonaparte i oczywiście rewolucja.
Roślina o delikatnych łodyżkach i listkach oraz przyjemnym choć bardzo ulotnym aromacie anyżu. Trybula to przyprawa często spotykana we francuskiej kuchni.
ARCHIWUM
- 2022
- 2020
- 2019
- 2018
- 2017
- 2016
- 2015
- 2014
- 2013
