Jeden najsłynniejszych francuskich serów nie jest bynajmniej najstarszym. Początków normandzkiego camemberta należy szukać jeśli nie w burzliwej epoce rewolucyjnej, to w połowie XIX wieku. Według legendy wiążą się one nierozerwalnie z nazwiskiem Marie Harel z domu Fontaine.
„Żołnierze! Pamiętajcie, że czterdzieści wieków patrzy na was z wysokości tych pomników.” Po bitwie u ujścia Nilu (1798) widok piramid nie był już tak miły Napoleonowi, za co odpokutować mieli serowarzy na francuskiej prowincji. Jedna z najciekawszych serowarskich legend dotyczy sera valençay.
Jeden z najstarszych normandzkich serów. Według tradycji receptura pochodzi z XII wieku i jest dziełem cystersów, w tych czasach (podobnie jak inne tamtejsze sery) jednakże znany był pod inną nazwą – angelot lub augelot. Nazwa pont-l’évêque pojawiła się w XVII wieku i miała ścisły związek z miasteczkiem, w którym dwa razy w tygodniu odbywał się targ serowarski.
Andouille i andouillette (mała andouille) są chlubą francuskiego masarstwa i przysmakiem francuskich smakoszy, cudzoziemcy przyjmują je jednak z rezerwą z uwagi na szczególny zapach i smak. Kiełbasy ze zwierzęcych wnętrzności (flaki, żołądek) według tradycyjnych receptur wytwarza się we wszystkich regionach Francji. Te z Troyes w Szampanii należą do najbardziej znanych.
Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Pod choinką można znaleźć wiele smakowitych upominków z Francji… Musztarda Maille albo z Meaux, oliwa z Nyons, sól z Camargue albo z Guérande, herbaty Dammann Frères czy Mariage Frères, czekoladki, trufle i aromatyczne przyprawy.
ARCHIWUM
- 2022
- 2020
- 2019
- 2018
- 2017
- 2016
- 2015
- 2014
- 2013
