50 000 waz, dzbanów, mis, filiżanek, talerzy, imbryczków, sosjerek, flakonów, kielichów i przedmiotów dekoracyjnych. Tyle mieści w swoich murach Narodowe Muzeum Ceramiki w podparyskim Sèvres, dokumentujące historię rzemiosła garncarskiego na ziemiach francuskich i za granicą. Pomiędzy kruchymi i cennymi eksponatami stąpać trzeba wyjątkowo delikatnie.
Kim był Joseph Berchoux? Dlaczego król Stanisław Leszczynski nazwał swoje ulubione ciastko „baba”? Jaki jest skład biochemiczny pomidora? Z czego składa się krem chiboust? Jak przyrządzić zielony groszek i jak przełożyć dawne miary wagi i objętości na współczesne jednostki? Z jakiego powodu król Henryk IV miał zawsze kieszenie pełne cukierów? Odpowiedź można znaleźć w jednej książce.
Józefina nie szczędziła pracy ani nakładów finansowych, by stworzyć wymarzoną rezydencję w Rueil-Malmaison. Budynek przekształcono w neoklasycystyczną willę, pełną odniesień do architektury antyku i renesansu. Największym jednak dziełem Józefiny był utrzymany w stylu angielskim park i ogród mieszczący największe wtedy rozarium w Europie.
Pasaże, rodzaj wewnętrznych uliczek, zamykanych bramą od każdego z wejść i chronionych przed deszczem dzięki przeszklonym zadaszeniom, są dziś architektoniczną ciekawostką Paryża i turystyczną atrakcją. W XIX wieku były centrami miejskiego handlu.
Słynne słowa Woltera: „17 sierpnia o szóstej wieczorem Fouquet był królem Francji, o drugiej nad ranem był już nikim”, najlepiej oddają głębię upadku nadintendenta finansów Ludwika XIV. Jego bezpośrednią przyczyną miał być zamek Vaux-le-Vicomte, pełen okazałości i luksusów, rzekomy naoczny dowód finansowych malwersacji Nicolasa Fouqueta.
ARCHIWUM
- 2022
- 2020
- 2019
- 2018
- 2017
- 2016
- 2015
- 2014
- 2013
